“Ik dacht, ik doe het wel even”, zegt hij. Met een universitaire titel op zak heeft hij ervoor gekozen om zich te laten omscholen op een HBO opleiding. Maar wat er nou precies van hem wordt verwacht, hij krijgt het maar niet helder.
En dus: eindeloos uitstellen, niet kunnen beginnen, op het laatste moment iets inleveren en vooral heel veel stress. Altijd het gevoel achter de feiten aan te lopen en geen zicht op wat de opdrachten nu eigenlijk inhouden. En dus een uitsteller.
Hij vindt het onbegrijpelijk, hij is toch zo gemotiveerd.
Wat is de oorzaak?
Bij uitstelgedrag denken we vaak aan gemakzucht, geen zin hebben en daarom maar iets anders gaan doen. Bij voorkeur iets gezelligs en sociaals. Toch heeft uitstelgedrag ook vaak een andere oorzaak. Niet weten wat je moet doen kan ervoor zorgen dat je heel veel energie gebruikt voor dat wat niet van je gevraagd wordt. Deze student wil het heel graag goed doen. En dus doet hij uitgebreid onderzoek voor een opdracht die waarschijnlijk minder uitgebreid bedoeld is. Hij bevraagt eindeloos docenten over het hoe en wat, en raakt gefrustreerd wanneer die aangeven dat alles mogelijk is, “geheel eigen inzicht en invulling”. Hij kan zich niet voorstellen dat dàt wat hij gedaan heeft voldoende is om aan de opdracht te voldoen, en scoort dan tot zijn eigen verbazing een 9. Maar alles kost zoveel tijd, waardoor de planning altijd uitloopt en voor sommige opdrachten nauwelijks tijd overblijft. Om nog maar niet te spreken van vrije tijd….
Welke strategie?
We bespreken wat een helpende strategie kan zijn. Dat begint bij een goed, reëel beeld van de opdracht. Wat staat er in de omschrijving? Waar moet dus minimaal aan voldaan worden om een voldoende te halen voor de opdracht? Of hij dit zelf een volwaardige opdracht vindt, dat laten we buiten beschouwing, het is wat de opleiding van hem vraagt.
Vervolgens maken we een tweedeling: wat moet er gebeuren, en wat wil de student er zelf graag van maken? De opdracht is om in ieder geval dat te doen wat moet om voldoende beoordeeld te worden. Op basis daarvan maken we een haalbare planning, met uitgeschreven stappen. Wanneer er daarna nog tijd over is voor wat hij zelf graag wil, dan kan dat nog toegevoegd worden.
En nu: doen!
Hij vindt het moeilijk, want de kans bestaat dat de opdracht nu niet voldoet aan de hoge eisen die hijzelf stelt. Maar het vooruitzicht dat hij op deze manier misschien nog eens tijd heeft om bezig te zijn met zijn hobby trekt hem uiteindelijk over de streep.
Wil je weten wat Student in Beeld voor jou kan doen? Kijk dan bij individuele begeleiding.
Ik kan je nog veel meer vertellen over uitstelgedrag en mogelijke oplossingen hiervoor. Nieuwsgierig? Kijk bij lezingen en workshops.